Emotionele dagen

Eerste Kerstdag zouden we doorbrengen met Caroline bij een vriendin van haar. Zoals ik verteld had, verwachtte ze ongeveer 50 mensen. We hebben boodschappen gedaan en Stef en Alan hebben op mijn recept kipsalade en eiersalade gemaakt. Super lekker! Deze bij een stokbroodje geserveerd en meegenomen.
Eenmaal daar aangekomen bleken er in totaal 12 mensen aanwezig te zijn, inclusief wijzelf. Wederom niet wat we van te voren hadden verwacht, maar daar zijn we tegenwoordig wel aan gewend, zo flexibel!
De vriendin van Caroline was ook een Nederlandse, Sabine. Zij is hier 2 jaar geleden komen werken in een schooltje waar ze kinderen les geeft in de Nederlandse taal, en inmiddels woont ze samen met haar Indische vriend, in een super knus en traditioneel Javaans huisje/bungalowtje. Zij heeft ons vertelt over de mogelijkheden binnen Yogya, zoals zwemmen en sporten bij een hotel, een markt voor tweedehandse spullen en een toeristisch straatje. Achteraf waren we het er allemaal over eens dat we echt een leuke avond hadden gehad!

Woensdag tweede kerstdag zijn we naar het waterpaleis gegaan. Nadat we één keer entree hadden betaald bij het verkeerde kasteel, en we het er over eens waren dat dit toch ECHT het waterkasteel niet kon zijn, kwamen we dan toch bij het juiste aan! Een kasteel van een koning die 300 jaar geleden leefde. Volledig gebouwd uit steen, en afgewerkt met een soort cement. Zelfs het bed en de keuken waren steen. Toen we op de badplaats kwamen werden we spontaan verliefd op de zwembaden! Helaas, verboden het water te betreden ...
's Avonds uit gegeten bij de Superman, chicken kebab met een kerry-ananas sausje, echt een welkome afwisseling van rijst en nasi! Jumjummm!

Al met al dus een gezellige Kerst gehad, met niets te klagen! Toch kan ik nu uit ervaring vertellen, dat Kerst achteraf gezien meer voor mij betekent dan dat ik in eerste instantie dacht. Na één Kerst zonder familie door te hebben gebracht, weet ik hoe belangrijk het voor me is om ze even in de armen te kunnen sluiten en een fijne Kerst te wensen..
Het is stiekem dus niet alleen het eten dat ik leuk vind aan Kerst hihi!

Gisteren werden we om 8 uur opgehaald om naar de bruiloft te gaan van één van de oprichters van onze stage Anak Wayang Indonesia. We waren allemaal gekleed in traditionele batik, de jongens in een blousje, Alan en ik in een rok. Vanuit AWI vertrokken we met een aircobusje (thank God). De ceremonie vond plaats in een Katholieke kerk. En echt, wat was dit mooi..
Tijdens de mis meerdere momenten gehad dat ik het moeilijk kreeg en mijn tranen terug moest duwen.Bij het inlopen van de kerk kreeg ik al kippenvel. Het koor zong prachtig en de mis was grotendeels hetzelfde als in Nederland, tot aan de hosti toe. Enkel het 'u mag nu de bruid kussen' gedeelte ontbrak, omdat kussen in het openbaar hier niet op prijs wordt gesteld. Ook het officieel afscheid nemen van de ouders was mooi en ontroerend om te zien. Op een gegeven moment dacht ik ook; 'Mies, wat mag jij jezelf gelukkig prijzen dat je dit allemaal mee mag maken.'

Na de mis zijn we naar het feest gegaan waar we Indische rijsttafel kregen voorgeschoteld. Ook hier werd nog verder in het traditionele doorgegaan. Er werd een traditioneel Sumatraans ritueel uitgevoerd, waarbij de ouders een soort toespraak gaven aan de bruid en bruidegom. Bij iedere toespraak werd een kleed over beiden heen gelegd. Dit was voor zowel de bruidegom als de bruid emotioneel, omdat de vader van de bruid al was overleden (Dit werd ons later verteld).

Na dit feest zijn we naar huis gegaan om om te kleden in een strandoutfit, we zouden namelijk met de AWI staf naar het strand gaan. Het was ongeveer anderhalf uur rijden. Toen we daar aankwamen, in een soort vissersdorpje, viel alles even van mijn schouders af. Alle heftige emoties van eerder die dag kon ik even van me afzetten, heerlijk! We hebben dan ook echt super erg genoten!! Na ongeveer een uur zijn we gaan eten in een tentje aan het strand. We mochten mee eten van het menu van de Indo's. Dit maakte ons enkel wel afhankelijk van hun keuze van de gerechten. Maar dat maakt niet uit! Mies proeft alles. Uiteindelijk rijst gegeten met sambal, garnalen, chakalan(vis van de bbq) en inktvis (geproefd). Nooit gedacht dat ik een vis (met graatjes, vinnen, hoofd en zelfs TANDEN) zelf zou ontleden, maar het was echt su-per lekker! Ook inktvis geproefd, maar dat smaakte niet ergens naar en k vond het ook een beetje taai!
Na het eten zijn we terug naar huis gereden, en na deze heftige dag lag Miesje al om half 10 in bedje!
Vanmorgen voor het eerst eventjes gebeld met mama en papa (om 5.30 Nederlandse tijd hihi). Was heel fijn om bij te praten!

Morgen hebben we de Borobudur en Magelang op de planning staan. Magelang is het plaatsje waar Oma Humpie heeft gewoond, ik ben echt benieuwd! Op zoek naar gebouwen die er 65 jaar geleden al stonden en deze fotograferen, hopen dat oma deze herkent! We blijven hier ook overnachten, jullie kunnen wel raden dat ik hier heeeel veel zin in heb??!!

Stiekem zit ik al bijna op de helft, en als ik zo terug kijk op wat ik allemaal mee heb gemaakt en heb geleerd, dan is dat echt veel. Ik ben nooit echt materialistisch geweest hoor,maar ik zie nu echt in dat geld en materialen zo weinig waarde hebben, en ik besef hoe rijk ik ben met wat ik allemaal heb, aan liefde en vriendschappen en ervaringen. Daar ben ik écht enorm dankbaar voor...

Liefs uit Indonesië ! x