2013, een nieuw begin

Een nieuw begin dat heeft 2013 zeker gegeven. Zo druk als dat we het eind 2012 nog hadden, zo rustig is de afgelopen (halve) week geweest. Dinsdag hebben we lekker de hele dag niks gedaan, totdat we 's avonds gingen uiteten. We kwamen eerst bij het slechtste restaurantje uit tot nu toe, zelfs de rijst was koud! We zijn dan ook al snel opgestaan (na netjes betaald te hebben natuurlijk) en zijn bij de buurman aangeschoven. Dit was een Japanner. We hebben met zijn vieren rond zijn bakplaat gezeten en ik heb hier voor het eerst in heel mijn leven met stokjes gegeten. Ik moet wel bescheiden zeggen: ik ben ECHT een natuurtalent!

Woensdag zouden we naar stage gaan om samen de planning van januari door te nemen. We waren van 10 tot 16u welkom, dus besloten we niet te vroeg maar zeker niet te laat te gaan; 11 uur. Toen we klaar waren om te gaan lazen we echter een sms dat het beter was als we toch om 1 uur kwamen. Prima! Omgekleed, en voor het eerst even een paar minuten zon meegepikt, langer hield ik het echt niet vol!!
Om 1 uur waren we dan toch bij AWI en na het bespreken van de planning wisten we allemaal wat ons te wachten stond, eindelijk, na ruim 3 weken! Na deze bespreking zijn we thuis direct rond de tafel gegaan om activiteiten te bespreken en te plannen en binnen 1 uur was alles klaar. 's Avonds regende het erg hard en na een flinke discussie of we een pizza zouden bestellen of door de regen zouden gaan uiteten, zijn we toch die-hard door de regen gegaan, om vervolgens toch te gaan eten bij het tentje waar we eigenlijk de pizza's zouden bestellen. Sliimmmmm

Donderdag stond dan onze eerste activiteit op de planning. Op de één of andere manier had ik hier geen fijn gevoel bij. Misschien te veel gewend geraakt aan de vakantie, misschien het gevoel dat mijn persoonlijke doel (Magelang) al behaald was, of misschien een goed voorgevoel voor wat er komen ging? AWI had ons in eerste instantie al verkeerd ingelicht over de doelgroep. Het zouden ongeveer 20 kinderen zijn van 8 tot 12 jaar oud, uiteindelijk bleken het rond de 30 kinderen te zijn met leeftijd van 3 tot 15. Dit maakte het moeilijk om onze activiteit uit te voeren. Maar met een beetje improvisatie, hebben we de oudere kinderen uitgenodigd voor onze oorspronkelijke activiteit en hebben Alan en ik met de kleintjes met de bal gespeeld. Dit, totdat er één vrouw uit de buurt kwam klagen over het balgebruik op het pleintje. Ervaring nr. 1 met zuurpruim in Indonesië. Ook was het met deze kleintjes moeilijk communiceren omdat ze geen Engels spraken, en dat maakte ze moeilijk bereikbaar. Ondanks alles was de hoofdactiviteit goed geslaagd en kwamen er enorm creatieve ideeën uit!
's Avonds zijn we wat gaan eten bij de Superman met live muziek van de straatmuzikanten die we eerder al tegen waren gekomen! How nice! Na het eten zijn Alan en ik naar huis gegaan om te werken aan het activiteitenboek dat we wilden maken voor AWI.

Vrijdag zouden we onze tweede activiteit hebben, maar toen we deze eenmaal hadden bedacht kregen we al snel een verandering in de plannen te horen, we zouden meedoen met een activiteit van AWI, graspoppen/wayangpoppen maken. Flexibel als we zijn gaven we hier aan toe en het was echt een leuke activiteit! Ik ben ook trots op mijn poppetje =D! 's Avonds zijn we gaan uiteten bij het FM café (waar ik erachter kwam dat mijn eten toch echt wel vaak als laatst komt), en vervolgens door gegaan naar de Lucifer voor another R&B night!

Gister gingen we uiteindelijk TOCH met de staf van AWI naar de Merapi (actieve vulkaan). Dit, omdat ik uiteindelijk eerlijk opgebiecht had dat we de allereerste zaterdag dachten dat we naar de Merapi zouden gaan met de Kampong kinderen, in plaats van 'nearby' de Merapi. Dit vonden ze allemaal zo grappig dat ze voorstelde dat we gister alsnog samen zouden gaan. Om 11 uur werden we opgehaald en al snel bleek dat we niet alleen met Asti en Nova zouden gaan, maar ook met grotendeels de rest van de staff van AWI: Eva, Vini en een vriendin van Asti werden onderweg opgehaald.
Toen we daar aankwamen, werd ons gevraagd of we met de jeep wilde of te voet. Met de jeep natuurlijk! Wat een gehobbeldebobbel!! We reden door dalen waar vroeger een rivier was, maar die volledig is verwoest door het lava van de Merapi. Overal grote keien en rotsen en de weg (welke weg zou je vragen als je het zou zien) was echt een ravage! We werden echt flink door elkaar geschud en we moesten ons echt goed vasthouden!! Ook zagen we de (weinige) restanten van volledige dorpjes. Echt raar om daar rond te rijden, terwijl er ooit een enorme ramp heeft plaatsgevonden en alles heeft verwoest. Ook zagen we af en toe een huisje dat opnieuw was opgebouwd, en daar woonden ook echt mensen in, wat heldhaftig! Toen we berg-op reden stopte onze jeep er (natuurlijk) mee. Om niet berg-af te rollen legde de chauff snel grote stenen achter de wielen. Wat bleek, de benzine op. (Dan denk je HOE kan het gebeuren dat dit niet gecheckt is van te voren). Tot overmaat van ramp begon het ook wederom te stortregenen. We konden toen eindelijk een andere jeep staande houden en door middel van een slangetje en een lege fles hebben we benzine gewonnen! Wat een rit ..
Eenmaal terug hebben we de poncho's aangedaan en zijn we op de brommer teruggereden, richting de Kampong, want er moest ook nog gewerkt worden jaja! Toen we in de Kampong aankwamen bleek ook hier onze activiteit over te zijn genomen door AWI. HUH?
We hebben toen 'the love train' gedaan en echte traditionele Javaanse dans geleerd. Dit laatste was natuurlijk wel leuk om te doen, maar veeeeeel moeilijker dan het lijkt. Respect!
Klaar! Poncho aan en gaan! Onderweg hebben we nog met de gehele staff wat gegeten (voor €7,20 met 9 mensen).

Eenmaal thuis was iedereen echt kapot. We hebben alle activiteiten voor vandaag geschrapt en om half 9 lag Miesje al lekker moe, maar voldaan in bed!

Liefs! <3