Ontmoeting met Anak Wayang Indonesië
Door: Mies
Blijf op de hoogte en volg Michelle
18 December 2012 | Indonesië, Jogjakarta
Gisteren was het eindelijk zo ver, onze eerste stagedag!
(Anak Wayang Indonesia, kort genoemd AWI, is een project dat zich bezig houdt met het van straat houden van kinderen in Kampongs, dit zijn de achterstandswijken in Yogyakarta. Zij proberen naast het vermaken van de kinderen ook een belangrijke steen bij te dragen aan de algemene ontwikkeling van de kinderen).
Slippertjes bij de voordeur uit, en naar binnen dan maar .... :
Het ontvangst was zeer, zeer hartelijk! We ontmoetten meteen de directrice Vini en iedereen stelde zich voor. Vervolgens hebben we met de directrice rond de tafel gezeten en eerst ons zelf uitgebreid voorgesteld. Vervolgens hebben we van beide kanten de verwachtingen uitgesproken. Vini vertelde ons dat ze erg open staan voor onze cultuur en een nieuwe inbreng in de activiteiten. Ook dit gaf ons een welkom gevoel.
Tijdens het bespreken van de planning kregen we te horen wanneer we allemaal vrij waren, in verband met internalisering met andere projecten.
Ook hebben we samen besloten dat we de eerste week meedoen met de activiteiten van Anak Wayang die op de planning stonden, en dat we na de vakantie (jaja) onze activiteiten in gaan plannen. Dit is voor beide partijen fijn om even te wennen aan de situatie, plus nu hebben wij de kans om wat te zien van hun cultuur.
Na dit besproken te hebben zei Vini dat we uitgenodigd zijn voor een traditionele bruiloft van één van de oprichter van Anak Wayang Indonesia.WAUW! Super gaaf! We hebben meteen gevraagd of we nieuwe kleding aan hoorden te schaffen in traditionel/batik stijl, maar we waren welkom zoals we waren. Het feest zal gaan eindigen op het strand. We waren echt meteen enthousiast! Hoe vaak maak je dat mee in je leven?! Dus natuurlijk meteen ja gezegd!
Ook vroeg Vini of we zaterdag met de kinderen meewilden op een tripje naar de Merapi. Dit is een vulkaan hier vlakbij. Natuuuurlijk willen wij dat, dit stond sowieso al op ons lijstje, maar wat een ervaring met de kinderen!
Na dit overleg zijn we gaan eten in een leuk tentje. Wederom heeerlijk gegeten! Nasi Goreng Lombok Ijo (groene pepers)! Lekker hot! En ik heb Nemo gevonden in mijn eten (zie foto's) =D!
Vervolgens zijn we met engels lerares van Anak Wayang naar een Kampong gegaan om kinderen uit te nodigen voor de activiteit van vandaag. Zij woont zelf ook in deze Kampong. Heftig.. echt heel heftig..
Huizen die zo groot zijn als enkel mijn slaapkamer, en zo vies en bouwvallig. Bedden die naast het aanrecht zijn geplaatst en verder geen meubels. De mensen die in deze Kampongs wonen lijken, in tegenstelling tot wat je zou verwachten, wel erg gelukkig. Iedereen kent elkaar en iedereen is met elkaar. En su-per aardig, ongelofelijk! (Zie foto's)
Hierna zijn we naar huis teruggegaan en hebben we even op bed gelegen, preparing for the night! Want 's avonds hadden we met Judith (Wetzer) afgesproken om gezellig een drankje te doen in café Bintang.
We hebben met zijn vijven echt een su-per gezellige avond gehad. Veel belevenissen uitgewisseld en veel gelachen samen.
Toen we Judith naar huis wandelden kwamen we in een steegje waar Indische mannen/jongens (leeftijd is verraderlijk hier) samen muziek aan het maken waren, op een gitaar en een lege waterton. Hier zijn we natuurlijk gestopt, was zo leuk om te zien!!! Eén van de mannen met de waterton gaf deze af aan Stef en vroeg Stef of hij wat wilde spelen. Het amateuristisch (maar wel goed) bandje ging helemaal uit hun dak toen Stef begon te trommelen, ze hadden niet verwacht dat hij het echt kon. Vanaf toen werd het alleen nog maar gezelliger, en hebben we lekker, jawel: Bob Marley liedjes gezongen! Echt genoten ...
Vandaag was de tweede stagedag en we hebben vroeg de wekker gezet want onze werkdag begon al om 1 uur (haha). We hebben samen met de staf de activiteit van 3 uur voorbereid. Dit was zo klaar en toen zijn we gaan lunchen in het tentje van gisteren, gelukkig zonder Nemo dit keer, want het was zeker goed bevallen!
Stipt om 3 uur waren we terug bij Anak Wayang om met de activiteit te beginnen. Maar dus 3 uur Indische tijd is dus ruim een uur later Nederlandse tijd, want ze nemen het hier zoals eerder gezegd niet zo nauw. Om kwart over 4 dan eindelijk begonnen,er waren precies 2 meisjes op komen dagen. We hebben op houten planken een tekening gemaakt met potlood en deze vervolgens uit het hout gekerfd met een scalpel. Vervolgens hebben we dit met inkt beschilderd en gestempeld op een leeg vel. Het beloofde echt een kunstwerk te worden zoals ik de voorbeelden allemaal zag!! Maar helaas is dit bij mij nog niet bijna het geval .. Ook hier weer zie foto's !
Na het stempelen kwamen er meisjes uit de buurt binnengelopen (dit gebeurt wel vaker), waar we even mee gepraat hebben. Super schattige meisjes, en ze waren erg enthousiast over onze komst. Bij vertrek vroegen ze zelfs of we morgen weer zouden komen.. How cute!!
Bij thuiskomst zijn we gaan douchen en wat gaan eten bij een restaurantje die Judith ons had aanbevolen. Was zeker lekker en ze hadden ook meer dan Nasi en Noodles. Lekker Fish 'n Chips gegeten dus (Sorry Rob)!
En nu, nu gaat Miesje lekker slapen! Weltruste allemaal voor over een paar uur!
XXXX
(Anak Wayang Indonesia, kort genoemd AWI, is een project dat zich bezig houdt met het van straat houden van kinderen in Kampongs, dit zijn de achterstandswijken in Yogyakarta. Zij proberen naast het vermaken van de kinderen ook een belangrijke steen bij te dragen aan de algemene ontwikkeling van de kinderen).
Slippertjes bij de voordeur uit, en naar binnen dan maar .... :
Het ontvangst was zeer, zeer hartelijk! We ontmoetten meteen de directrice Vini en iedereen stelde zich voor. Vervolgens hebben we met de directrice rond de tafel gezeten en eerst ons zelf uitgebreid voorgesteld. Vervolgens hebben we van beide kanten de verwachtingen uitgesproken. Vini vertelde ons dat ze erg open staan voor onze cultuur en een nieuwe inbreng in de activiteiten. Ook dit gaf ons een welkom gevoel.
Tijdens het bespreken van de planning kregen we te horen wanneer we allemaal vrij waren, in verband met internalisering met andere projecten.
Ook hebben we samen besloten dat we de eerste week meedoen met de activiteiten van Anak Wayang die op de planning stonden, en dat we na de vakantie (jaja) onze activiteiten in gaan plannen. Dit is voor beide partijen fijn om even te wennen aan de situatie, plus nu hebben wij de kans om wat te zien van hun cultuur.
Na dit besproken te hebben zei Vini dat we uitgenodigd zijn voor een traditionele bruiloft van één van de oprichter van Anak Wayang Indonesia.WAUW! Super gaaf! We hebben meteen gevraagd of we nieuwe kleding aan hoorden te schaffen in traditionel/batik stijl, maar we waren welkom zoals we waren. Het feest zal gaan eindigen op het strand. We waren echt meteen enthousiast! Hoe vaak maak je dat mee in je leven?! Dus natuurlijk meteen ja gezegd!
Ook vroeg Vini of we zaterdag met de kinderen meewilden op een tripje naar de Merapi. Dit is een vulkaan hier vlakbij. Natuuuurlijk willen wij dat, dit stond sowieso al op ons lijstje, maar wat een ervaring met de kinderen!
Na dit overleg zijn we gaan eten in een leuk tentje. Wederom heeerlijk gegeten! Nasi Goreng Lombok Ijo (groene pepers)! Lekker hot! En ik heb Nemo gevonden in mijn eten (zie foto's) =D!
Vervolgens zijn we met engels lerares van Anak Wayang naar een Kampong gegaan om kinderen uit te nodigen voor de activiteit van vandaag. Zij woont zelf ook in deze Kampong. Heftig.. echt heel heftig..
Huizen die zo groot zijn als enkel mijn slaapkamer, en zo vies en bouwvallig. Bedden die naast het aanrecht zijn geplaatst en verder geen meubels. De mensen die in deze Kampongs wonen lijken, in tegenstelling tot wat je zou verwachten, wel erg gelukkig. Iedereen kent elkaar en iedereen is met elkaar. En su-per aardig, ongelofelijk! (Zie foto's)
Hierna zijn we naar huis teruggegaan en hebben we even op bed gelegen, preparing for the night! Want 's avonds hadden we met Judith (Wetzer) afgesproken om gezellig een drankje te doen in café Bintang.
We hebben met zijn vijven echt een su-per gezellige avond gehad. Veel belevenissen uitgewisseld en veel gelachen samen.
Toen we Judith naar huis wandelden kwamen we in een steegje waar Indische mannen/jongens (leeftijd is verraderlijk hier) samen muziek aan het maken waren, op een gitaar en een lege waterton. Hier zijn we natuurlijk gestopt, was zo leuk om te zien!!! Eén van de mannen met de waterton gaf deze af aan Stef en vroeg Stef of hij wat wilde spelen. Het amateuristisch (maar wel goed) bandje ging helemaal uit hun dak toen Stef begon te trommelen, ze hadden niet verwacht dat hij het echt kon. Vanaf toen werd het alleen nog maar gezelliger, en hebben we lekker, jawel: Bob Marley liedjes gezongen! Echt genoten ...
Vandaag was de tweede stagedag en we hebben vroeg de wekker gezet want onze werkdag begon al om 1 uur (haha). We hebben samen met de staf de activiteit van 3 uur voorbereid. Dit was zo klaar en toen zijn we gaan lunchen in het tentje van gisteren, gelukkig zonder Nemo dit keer, want het was zeker goed bevallen!
Stipt om 3 uur waren we terug bij Anak Wayang om met de activiteit te beginnen. Maar dus 3 uur Indische tijd is dus ruim een uur later Nederlandse tijd, want ze nemen het hier zoals eerder gezegd niet zo nauw. Om kwart over 4 dan eindelijk begonnen,er waren precies 2 meisjes op komen dagen. We hebben op houten planken een tekening gemaakt met potlood en deze vervolgens uit het hout gekerfd met een scalpel. Vervolgens hebben we dit met inkt beschilderd en gestempeld op een leeg vel. Het beloofde echt een kunstwerk te worden zoals ik de voorbeelden allemaal zag!! Maar helaas is dit bij mij nog niet bijna het geval .. Ook hier weer zie foto's !
Na het stempelen kwamen er meisjes uit de buurt binnengelopen (dit gebeurt wel vaker), waar we even mee gepraat hebben. Super schattige meisjes, en ze waren erg enthousiast over onze komst. Bij vertrek vroegen ze zelfs of we morgen weer zouden komen.. How cute!!
Bij thuiskomst zijn we gaan douchen en wat gaan eten bij een restaurantje die Judith ons had aanbevolen. Was zeker lekker en ze hadden ook meer dan Nasi en Noodles. Lekker Fish 'n Chips gegeten dus (Sorry Rob)!
En nu, nu gaat Miesje lekker slapen! Weltruste allemaal voor over een paar uur!
XXXX
-
19 December 2012 - 14:59
Jan Van Herk:
Hallo Miesje,
wat een verhaal weer. Komt helemaal goed met jou.
Als je straks nog maar terug wil??
Wij beginnen je ondertussen best wel te missen hoor, de noodels en de icetea stapelt zich hier inmiddels op en je kamer blijft erg opgeruimd!!
Verder een leerzame week toegewenst. Let goed op, want na de feestdagen moet je eindelijk zelf aan de bak.
Wel lachen dat je daar de Crea-Bea uit hangt.
gr en ik kijk nu al uit naar je volgende succes-story
X, Pap -
19 December 2012 - 16:01
Wendy:
Raar is dat als je dat ziet lijkt mij, zo'n cultuurverschil... (Ik ben nog nooit verder dan Turkije geweest, wat weet ik ervan)..
Kinderen die spelen in de rivier, terwijl ouders hier al bang zijn voor de Dommel..
Visjes in je eten, hier was zo'n restaurant allang aangeklaagd.
Overal je schoenen uit, meteen uitgenodigd worden voor een bruiloft..!
Dat lijkt me trouwens wel een hele ervaring zeg, zo'n bruiloft, en dan ook nog op het strand! Hoe romantisch! :D
Sowieso lijkt me een bruiloft in zo'n land onwijs gaaf om te zien, daar kunnen we hier denk ik nog wel wat van leren (met feestjes bij de Dommelstroom, duh!)
Ach en Rob, die is wel wat gewend.. Hij mist vandaag ons pap z'n uiensoep en vrijdag miste ie ook al z'n Indonesische Rijsttafel... ;-)
Dikke kus! X -
20 December 2012 - 11:47
Mams:
He meissie,
Gaat allemaal goed daar zo te zien. Ben toch maar begonnen om de foto's mee te kijken...alhoewel ik gezegd heb dit niet te willen doen..jij weet wel waarom! (maar valt toch best mee hoor!)
Je reisverslagen geven een duidelijke en geweldige indruk weer van hetgeen jij daar dagelijks voorgeschoteld krijgt.. en nee..dan bedoel ik niet letterlijk alleen het eten!! Mooi om te lezen hoe je je dagelijkse ervaringen kunt overbrengen in je berichten. Nog mooier echter is dat ik in je verhalen tevens je liefhebbende karakter terug vind. Interesse en gevoel voor de medemens, overspoeld worden door de omgeving en verschillen tussen rijk en arm, maar tevens oog voor detail, betreffende de kleine dingen in het leven en de waardering daarvoor!!
Geweldig dat het je zo goed gaat daar en vooral dat je zo geniet van alles. Had eerlijk gezegd ook niet anders verwacht..Hou maar goed je ogen en oren open, zodat we het geheel samen een keer over kunnen doen te zijner tijd, zodat jij dan mijn gids kunt zijn..(laten we het nemo restaurantje achterwege oke?)
Hier thuis gaat alles gewoon ouderwets zijn gangetje. Geen zorgen dus! (of juist wel?)
Hahaha, nee hoor meis, morgen beginnen we langzaam maar zeker aan de schoonmaak en die moet jij dus helaas gaan missen (jammer he)
Oma doet je de maximale groeten en telkens als ik er ben, zegt ze direct: "Mies zit in indonesie he". Oftewel, als het haar echt iets doet vergeet ze het niet zoals je weet, dus dat zegt genoeg toch..
Je moest van haar wel ff die 14 km naar magelang overbruggen..
en verder geniet geniet geniet meissie...
dat vind ik dus wederom een mooie om dit schrijven mee af te ronden..GENIET meissie..
voor je het weet is het allemaal al weer voorbij. Pas goed op jezelf en tot schrijfs of hoors..
dikke dikke X, mams (en tuurlijk een knuffel en kusje van je kindje!!) -
23 December 2012 - 11:04
Riky:
Hoi Mies
Ik vind het erg leuk om je belevenissen te volgen, ik krijg de indruk dat de bevolking erg aardig is .Geniet ervan want het is zo weer voorbij en zit je weer in ons natte landje.
Vanuit dommelen een heel fijne kerst en een spetterent nieuwjaar gewenst.
Liefs Riky
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
